Główny Urząd Statystyczny co roku publikuje dane dotyczące odsetka dzieci i młodzieży, które zgodnie z obowiązującym kalendarzem szczepień w konkretnym roku podlegały szczepieniom i zyskały odporność na wskazane choroby zakaźne. Informacje, służące do przygotowywania zestawień, pochodzą z systemów Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – Państwowego Zakładu Higieny.
W najnowszym raporcie, zawierającym dane z 2019 roku, uwidacznia się niepokojąca tendencja spadku poziomu wyszczepienia wśród najmłodszych pacjentów. Mimo, że roczne spadki wyrażone w punktach procentowych nie są duże, zjawisko to może wzbudzać poważne obawy, ponieważ utrzymuje się ono stale w ostatnich latach, pogłębiając lukę w odporności populacyjnej. Jeśli nie podejmiemy stanowczych działań w tym zakresie, już niebawem skutki zaniedbań i celowego unikania szczepień dzieci przez ich rodziców mogą stać się nie tylko wyraźnie widoczne, ale również boleśnie odczuwalne dla społeczeństwa. Mimo, że środowiska antyszczepionkowe w Polsce nie są liczne, prawdopodobnie udało im się jednak zasiać ziarno zwątpienia w bezsprzecznie jedno z największych osiągnięć medycyny, jakim są szczepienia.
W 2019 r. w zakładach opieki zdrowotnej prowadzących szczepienia karty uodpornienia posiadało: 98,4% ogółu dzieci w 2 roku życia, 98,4% — w 3 roku życia, 98,3% — w 7 roku życia, 94,0% — w 11 roku życia, 93,8% — ogółu młodzieży w 15 roku życia, 91,9% — w 20 roku życia oraz 93,4% — ogółu dziewcząt w 14 roku życia (różyczka).
Poniżej prezentujemy tak samo wyskalowane wykresy (za wyjątkiem szczepieniom przeciw Haemophilus influenza typu B), pokazujące udział zaszczepionych dzieci i młodzieży w ogólnej liczbie urodzeń żywych. Szczególne nasilenie problemu obserwuje się w przypadku realizacji szczepień przypominających, które odbywają się w późniejszym wieku.
The Healthcare Economics Foundation 